Savaşı Başlatanlar Aman Dilemesin!
Feridun Kurt
“Tazeleyin çoban ateşlerini ey ateş ustaları
Kavallarınıza yeni delikler açın
Emzirin sığınaklarımı uyak bulsun koyaklar”
Kafa derisini yüzüyor şiirimin çehresinde bir seher vakti kurulmuş gecekondu panayırları yırtıkça yarasını, cehennem kimsesizlikler büyüyor şehrin varoşlarında. Kocaman elleri olan ‘kocaman’ adamlar/kadınlar taze ölüleri emziriyor tanrı tenlerinde.
Bir kovulma hikayesinde bekaretini bozuyorlar insanlığın. Adem pür dikkat bir ihanetin bekçisi, Havva ilk cinayetin doğurganı.
Ceset torbalarıyla örüyorlar bir ülkenin sınırlarını. Hat boylarında mayına verilmiş ayaklar-bacaklar. Sazlarını duvarlardan indirip yeni bir türkü tuturuyorlar. Hawar! Dağların rengi kandır şimdi. Kandır şimdi tetiklerden akan. Sözleriniz kan. Açık bir yaradan akıyor, kan! Kıpkırmızı yokluklara katık ediyorlar türkülerini. Hawar dîsa, hezar car hawar!
Cümle ‘cemaat’ bir kıyıma yataklık ediyorlar. Yalancı şairlerin imgelerinden ferman çıkarıp hatiplerine okutuyorlar. Ortadoğu karanlığa mahkum oluyor, Kürdistan gülistan! Cezaevi bahçelerinde kafatası, karakol bahçelerinde kemik mezarları saklayan gülistan!
Dönmüyor devran seferinden ve değişmiyor düzen! Körebe oynayan kalabalıklar çoğalıyor; bir ileri iki geri. Elim sende, vicdanın yok!
Kardox burası ey zulümkarlar. Kserkses’in bir milyonluk ordusuna yol vermiş, boyun eğmemiş. İskender’den aman dilememiş büyük komutanların yurdu. Giyotin yalnızlıklara boynunu uzatmış talihsiz coğrafya. Lilith’in komutanlık ettiği Amazon savaşçıların yakılmış ormanlarını Munzurla besleyen kadim coğrafya.
Atlarınızın nalları çürüyecek önce. Sussuzluğunuzu giderecek yalaklar kuruyacak. Ebabiller öpecek kafataslarınızı.Ve dönecek devran, sabır öldüren seferinden. Harran yeni peygamberler doğuracak çatlamış karnından. Yeni bir savaş başlayacak, görkemli!
Suları çekilecek nehirlerin ve Nuh asla geri gelmeyecek. Silinecek adınızı tarih sayfalarından. Lanet okunacak yaşadığınız her ana. Değişecek dünya ve şiir kuratacak şerefini. Söz anlam bulacak kahraman ağızlarda. Değişecek dünya ve ulu manitu çayırlarında at koşturacak savaşçılar.
Savaşı başlatanlar aman dilemesin.!
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta