Bırakamam seni kara tahtam.
Yurdumun uçsuz bucaksız köylerine götürdüm.
Susuz,
Yolsuz köylerine.
Ayşeler tanıdım yalın ayak.
Aydınlığa susamış, Fatmalar gördüm.
Eşkıya kol gezerken dağlarımda,
Yalnız bekledim seni.
Kartal tünediği yerlere tırnakla kazıdım.
Kağnıyla taşıdım bugünlere…
Haçlı ordusuydu bilmezlik.
Bir avuç askerdi kalem!
Görev Türkiye’m kadar kutsal,
Yürek Atatürk!
Bırakmadım.
Nasıl bırakırım seni nasıl!
Sana alfabemi yazana,
Dumlupınar, Sakarya’da yatana,
Cephesine mermi çeken anaya,
Sözüm var.
Yeminim var.
Karanlık can verene dek,
Savaşçıyım.
Kayıt Tarihi : 6.12.2002 06:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!