Savaşacağım Şiiri - Deniz Yavuz

Ayağa kalkıyorum
Başımı gökyüzünün en olmaz uzaklığındaki
En görünmez yıldızına çevirip,
Ayağa kalkıyorum
Vücut dimdik tıpkı bir ok gibi
Gözler sabit sana kilitli
Yüzüm maviye çevrili
Göğüs ileride, karın içeride, baş dik
Bacaklar zapdolmayan bir yay gibi
Yerinde fırlamaya her daim hazır bekliyorum

Savaşmaya gidiyorum ben anne
Savaşmaya;
Bu senin bildiğin savaşlardan değil
Top yok tüfek yok
Bu savaş başka
Sonunda kaybetmek yerine ölmek olan bir savaşa gidiyorum
Bekleme beni anne,
Oğlum dönecek deme kimseye
Gitti de, gitti...

Gülmeyin bana ne olur
Daha önce de küçük ordular devleri alt etmedi mi?
Gülmeyin ben kahraman filan değilim
Yok böyle bir niyetim de
Savaşmaya gidiyorum
Kendim için gidiyorum senin için gidiyorum
Yarın için gidiyorum

Savaşmaya gidiyorum
Sonunda kaybetmek yerine kazanmakta var
İhtimalleri ne kadar az kılsakta
Adını koymuşuz ya ihtimal
Savaşmaya gidiyorum anne
Bu senin bildiğin savaşlardan değil
Bu senin gördüğün ve belki de göreceklerinden değil

Ve sen bekle beni
Savaşmaya geliyorum
Bekle beni, her sabah gülen gözlerimle
Umut türküleri besteleyeceğim her biri sıcak ekmek kıvamında
Her biri yaşam her biri yeni bir ufuk çizgisi
Bekle beni savaşmaya geliyorum
Bir gün düşmek yok yorulmak yok
Yorulduğum gün bana ağır gelen göz kapaklarımın kapandığı gündür
Senin şimdilik saymayı bıraktığın nefesimle geliyorum
Savaşacağım...

Ben yöntem bilmem strateji anlamam
Bu savaşta tecrübem yok
Çocuğum anlayacağın, acemiyim
Ama bilirsin inancım var
Ve ben savaşacağım
Sonunda kaybetmek yok
Olsa olsa ölmek var
Ama dedimya ihtimal var...

Ayaktayım düşmeyeceğim
Sen ne kadar tutmasan da düşmeyeceğim
Umutma sen öğrettin bana ayakta durmayı
Sen ne dersen de ben savaşacağım

Bir sabah açtığında kapını
Karşında dimdik ayakta duracağım
Gözlerine, gözlerinin içindeki beni buluncaya değin bakacağım
Geç kalmak yok hayatta, geç kalmışlıklar yok
Sonunda sen var olan herşey için
Savaşacağım...