Savaş Ve Vahşet Şiiri - Ferhan Can

Savaşın ortasında
Bir çocuk ağlıyordu
Mermiler arasında
Karalar bağlıyordu
Niçin savaş oluyor
Onu hiç bilmiyorlar
Gözündeki yaşları
Bir kere silmiyorlar
Bu anlamsız vahşetin
Ortasında kaldılar
Korkudan oracıkta
Güller gibi soldular
Anne diyor faydasız
Baba diyor çare yok
Sesi artık çıkmıyor
Derdi ıstırabı çok
Vahşet dehşet kol gezer
Çocuğun etrafında
Aklı çıktı çıkacak
Kalbinin ortasında
Çaresizlik içinde
Hiç bir şey yapmıyordu
Umudu da kalmadı
Kimseye bakmıyordu
Oda bilmişti ölüm
Ona doğru yaklaştı
Mermilerin gelişi
Birden bire sıklaştı
Sağa döndü olmadı
Soldan çare bulmadı
Anne baba deyince
Hiç birisi gelmedi
Ayağa kalkmak için
Küçük bir hamle yaptı
Çocuk için o zaman
Küçük kıyamet koptu
Alnından vurulmuştu
Kanlar içinde kaldı
Daha küçük yaştayken
Ölüm ona da geldi
Savaşın katilleri
Çocuklarda ölüyor
Geride kalanları
Kin nefretle doluyor
Savaşı kaldıralım
Dünyanın her yerinden
Kin nefreti gömelim
Kalbimizde derinden.