Savaşta bir çocuk.
Açmaya hazır tomurcuk.
Yüzünde bir kaygı ve acı.
Bir yudum sevgi ilacı.
Hırçın, savaşın eli.
Rahat yok barış gideli.
Karanlık basar yarınları.
Mermi doldurur karınları.
O bir dilim ekmeğe muhtaç.
Katillerin gözü ise hep aç.
Gözlerde parıltı sönük.
Tanklar çiçeklere dönük.
Ey tomurcuk seni kim vurdu?
Aradığın bir tadımlık huzurdu.
Seni vuranlar olur mu âbât.
Zalimlerin sonu hep harâbât.
Ey savaşın çocukları,
Silin gözünüzden elmas boncukları!
Yerinize ben öleyim.
Yaşadıkça sizinle dirileyim!
23 Mart 2004 Salı, Danimarka-Køge 18.57
Necmi ÜnsalKayıt Tarihi : 23.4.2004 12:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Silin gözünüzden elmas boncukları!
Yerinize ben öleyim.
Yaşadıkça sizinle dirileyim!
Mükemmel bir final, harika bir siir.. Hüzün dolu gercekler aci veriyor, zavalli cocuklar..Yüregim sizladi.. Duyarli yüreginize saglik sayin Ünsal, tebrikler..Sevgilerimle: Samanyolu (Nigar Yildiz)
Silin gözünüzden elmas boncukları! '
savaşla çocuk kelimeleri yanyana durduğunda bile ne kadar acı..! hele o çocukların dünyaya gözlerindeki yaşın arkasından bakmaları...:(
sevgi ve saygıyla
hasan basri kale
Silin gözünüzden elmas boncukları!
Yerinize ben öleyim.
Yaşadıkça sizinle dirileyim'Gündeme duyarlı kardeşim,seni candan tebrik ediyorum..
TÜM YORUMLAR (7)