Keşki nice karanlıklara kahraman o ışık gözlerin,
çocuk ümidimi gömmeseydi sessizliğin..
Bir eşşek gözlü savaş eyledi
Pekte ummadan gelen
Bir kum tanesi..
denizde son çırpınışıyla erimeyen, direnen..
devrimciydi kaçamak bakışları
Ne tezat hey hat
Bir beyaz bayrak görünürken karada..
Ve çoğu zaman arsız gözlerin !
Ve silikleşen
Boğulan belki
Son kalan hevesim
Son saflığım
Son samimiyetim.
Sessizlik hiç bir vakit gizemli değildi ben için
Sessizlik korkaklık ve ödleklikti
İşte bu yüzden tükendi
Senle hiç alakalı değil...
Kayıt Tarihi : 7.11.2017 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
