Savaş ve Barış Şiiri - Ercan Cengiz

Savaş ve Barış

üç kişiliktir savaş / tamı tamına üç kişilik
göz göre göre iki yoksul / karşı karşıya ölürüz
kitap fiyatına mermi
hastane fiyatına bombalar başımızda patlayan

kanımızla onlar / sırtımızdan onlar beslenir
onlar ki yeminle / elimize tutturunca silahı
bir masada kadehi / diğerinde göbekleri tokuşur
yatları katları köşkleri
itleri bitleri çitleri var onların

göz göre göre iki yoksul / sen ve ben
ölürüz dünyanın dört bir yanında
anneler ağlar küser ekmeğe
onlar soy atar kol atar büyürler
öyle soğuk ki gülüşleri
öyle kıytırık / öyle umarsız / öyle sinir bozucu

gülüyorlar / gülüyorlar yüz yüze
sırt sırta / kıç kıça / biz dövüştükçe onlar adına
biz gömüldükçe yan yana
gülüyorlar / amele pazarında eğilen başa
ödeyemediğin kiraya / tadını unuttuğun ete
binemediğin vapura / bekçiden yediğin dipçiğe
utanırım / utanırım ki / bu da doyurmaz onları
bebeğe kurşun / toprağa A-me-ri-kan bombası
yağdırırlar

derdimiz dert / ne bir fazla ne eksik
kol kola, yürek yüreğe durdurmalı savaşı
ne onlar için çalışmak ne de çarpışmak onlar için
toprağa giren tohumla / tarlaya vurulan su
ılık ılık esen rüzgarla çiçekten çiçeğe barış

bak tohumun sevdiği toprağa
toprağın sevdiği tohumla koyun koyuna
üçüncü yaprağını da çıkardı / yaprağın üçü de bizim
ayakta ve dimdik / dimdik içiyor güneşi
seninse baban / iki kefille senet’e imza çakıp
satın alır taşını toprağını mezarın

Toprak Tutsun Külümü