Savaş ve Barış Şiiri - Osman Sarıkaya

Barış:
Aydınlıktır
Gülümsemektir
Sofrada aştır
Dostluktur,arkadaşlıktır.
Savaş:
Karanlıktır
Acıdır,çığlıktır
Göz yaşıdır,açlıktır.
Kindir,nefrettir,düşmanlıktır.
Barış:
Özgürlüktür,kardeşliktir
Lokmayı paylaşmaktır
Sevinci ,huzuru yaşamaktır.
Sevdadır aşktır

Savaş:
Tutsaklıktır,ayrılıktır,ölümdür.
canavarlaşmaktır,hunharlaşmaktır
Yoksulluktur,felakettir
Çılgınlıktır, zulümdür.
Barış:
Kuşların keyfince gökyüzünde süzülmesidir
Goncaların güle dönüşmesidir
Dağlarda menekşe sümbül kokusudur
Aşıkların elele özgürce gezinmesidir.
Savaş:
Kan,barut,ateş,leş kokusudur
Anaların,bacıların ,göz yaşlarıdır
Körpe gelinlerin dul kalmasıdır
Bebelerin,çocukların yetim kalmasıdır.
Savaş işte savaşın sonu!…
Kazananı olmayan bir celladın oyunu.
Kan kusturur,toplar tüfekler,namlular..
Yırtar kulak zarını deli kurşunlar,bombalar…

Yıkılır bir bir evler,konaklar,ocaklar.
Ar kalmamış, ahlak bitmiş,,vicdan yerlerde sürünür.

Ey Zalim insan!
Düşün ve devşir aklını başına
Sana ne getirdi şaşaalı zaferler?
İşte sana:
Kısır döngüler,çıkmaz sokaklar
Karanlıklar,yalnızlıklar
Pişmanlıklar,bin pişmanlıklar.
Ve elde kalan tek şey düşmanlıklar,düşmanlıklar…
Ey İnsan!
Ne bu nefret,kin ,
Bu garez neden?
Bunca ihtiras bir avuç toprak için mi?
Şan ,şöhret kahramanlık için mi?
Ah insanoğlu! Ne kadar erdemin varsa
Kaybettin hepisini…
Kirlendin bu savaşlarla bitrdin cümlesini
Merhamet nerede sadece adı kalmış.
Kalem tutacak ellere al kanlara bulanmış.
Akıllar tutulmuş,adeta dona kalmış.

Ey insanlar dinleyin!
Eğer savaşacaksan bu nefsinizle olmalı
Savaş yoksullukla,açlıkla olmalı
İlle de olacaksa müdafa-i nefs için olmalı
Gelin insanlar ne olur? gelin
Siyah ,,beyaz.,sarı. kızıl,yaşlı ,ergin,
Yoksul,köylü,kentli,zengin,
Elele verip muhteris olmazsak eğer
Dünya öyle bir hazinedir ki,herkese yeter