Küçücük ellerine sinmiş,savaşın o rengi.
Zalimlerin dilinde güya,bu insanlık dersi.
Umudun yaylalarında,patlatırken silahları.
Küçücük canları yakar,bu savaş tarlaları.
Ey medeniyetin semerini sırtında taşıyan.
Gelin değildir ortada,düğününde ağlayan.
Seyrettiğimiz,şahlanan zalimlerin silahları.
Kuşatmış vuruyor,savaş tarlasında canları.
Söyle dünya,kaç zalim geçti kucağından.
En acılı zulümlere,hep gülenin ocağından,
Kaç incir ağacı diktin,mezarlarının üstüne.
Kaç katili gömdün,kanlı vahşetin göğsüne.
Savaşın tarlalarında silahlarını dikenlerinin.
Canların yurdunda,bebekleri katledenlerin.
Çığlıkları ayakta alkışlayıp ta seyredenlerin.
Tüküreyim yüzlerine,sevinen tüm zalimlerin
Kayıt Tarihi : 29.7.2006 02:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!