Savaş, küçücük bir çocuğun o güzel yeşil gözlerinden akan yaşın kana dönüşmesidir.
Şelalelerden bir uçtan bir uca uçan balıklar değil de bir uçtan bir uca giden okdur.
Kulağında arı vızıldaması değil de mermi uçuşmasıdır.
Bir bebek yatarken annesinin nenisi değil de ağıt yakmasıdır.
İnsanların güneş değil de ölüm ışığını görmesidir.
Buğday yiyen güvercin yerine kokmuş ceset yiyen karga lardır.
Kıyafet dükkanları değil de savaş cepheleridir.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta