Savaş, Mavi ve Çocuk
Bommmmmmm! ! ! ! ! !
Toz, duman! sessizlik! Ölüm kadar soğuk ıssızlık…
Ve gün batıpta gece olunca orada..
Tek notalı tembel türküler söyler
hiçbir şey olmamış gibi! Ağustos böcekleri, avunsun diye bebeler…
Çocuklar kurşun akıtır gözlerinden damla damla…
Derler ki;
Bombalar patlarken değişirmiş rengi göklerin
Mayınlar kadar, sinsi olanı yokmuş…
Tüfekler hiç üşümezmiş…
Ben deniz çocuğuyum, korkarım savaş masallarından
Tuzlu dalgalar akar gözlerimin ufkundan.
Gökkuşağı kuşları uçar
yağmurdan kurtulmuş, yaralı…
Ellerini bana ver korkusuzca yürüyelim beraber
Saçları dağılmış bulutların üzerinde,
Güvercinler havalanırken
Bembeyaz kahkahalar atalım bulutların üzerinde…
Bebelerimiz hep gülsün diye!
- THE END-
Balıkesir 2008
Mustafa Şen
Kayıt Tarihi : 21.2.2008 00:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!