Savaş Kaçkını Şiiri - Ömer Yağmurcu

Aldım elime ateşten kırık kalemi
Yazıyorum yine kor kederimi
Bakışlarım bıçkın bir delikanlı
İçim ondan çok daha farklı

Bulutların içinden hüzün yağıyor gönlüme
Nefes nefese kaçıyorum asit yağmurlarından
Çelikten göğsümü eritiyor kordan
Doğa ile mi savaşım yoksa yaşadıklarımla mı?

Çekiliyorum inime örtüyorum üstümü
Ardıl dertlerden arınmışçasına
Soğuk duvarlara bakıyorum sorun yokmuşçasına
Üşüyorum ısıtan yokmuşçasına
Uykuya dalıyorum gamsızcasına...

Buruk bakan Güneşin ışıltısı
Yüreğimin karartısını aydınlatır mı?
Kaçıyorum işte istemiyorum tabiatın ısısını
Kum tanelerinin denizde med ceziri
Aklımın yaşadığı git geller karanlıkta zifiri

Kayboluyorum her bir noktada
Gömün artık beni tabutsuz toprağa
Mezar taşımı kestiriyorum
Bulamasın hiç bir felaket
Göçüp gidiyorum evet... hadi Allaha emanet...