Savaş Çocuklarına Reqiem

Nehir kıyılarına serpilen papatyalar gibi
İçimde bir yetim çocuk ağlıyor
Ağlıyor namluya dayanmış alnı
Gözlerinden beni çağırıyor denizler
Sol yanım soluksuz
Kırık dökük düşüyorum yollara
Yollarım ateş altında

Kuşlar ölüyor yürüdüğüm mevsimlerde
Çocukların yüzleri neden böyle solgun
Kuşlar ölüyor diyorum denizler dolusu
Kanatları kuşatıyor güneşi

Nehir kıyılarında filizlenen papatyalar gibi
Göz pınarlarıma yitirilmiş umutlar birikiyor
Gözlerini arıyor bir yetim çocuk
Gözlerini
Bilmem hangi savaşta kaybettiği
Kuş ölülerinden
Bir harita çiziyorum çocuklara
Bir harita
Gökyüzünde uçurtması olmayan.