SAVAŞ ÇOCUKLARI İçin Bir Çığlık!

Yine gün doğmaktadır yeryüzüne
Yine yine savaşlar olmakta; çocuklar ölmekte yine!
Bosnalı, Çeçen, Vietnamlı çocuklar da anlamamıştı
Şimdi de Filistin’de çocuklar soruyor; bu kavga niye?
Niye rahat yüzü görmüyor doğduğum topraklar? ..

O bir çocuk..
Bütün çocuklar kadar masum
Bir o kadar da ağır yükü omuzlarının
Sapanının ucuna bağlarken umutlarını,
Kalbi büyüyor, büyüyor..
Küçücük bedenlere sığmıyor çığlıklar!

“Korkma! ” diyor Filistinli çocuk.. ruhtur insanı yaşatan
Ve ruhlar ölmez, ruhlar yaşayacak..
Ben masumum.. Ben suçsuzum.. Ya zulüm? ”
Kan kırmızıya boyanan günlerin hesabı nasıl verilir!

Onlar çocuktu!
Çeçenistan’da, Bosna’da, Vietnam’da.. ve Filistin’de
Yüzleri silinir, isimlerini söylemez olur analar
Büyüyemeyecek, adam olamayacaklardır
Bedenleri yoktur artık!
Ama, ruhları.. haykırır çığlıklarını;