Savaş Çocukları İçin Bir Çığlık

Yine gün doğmaktadır yeryüzüne
Yine yine savaşlar olmakta; çocuklar ölmekte yine!
Bosnalı, Çeçen, Vietnamlı çocuklar da anlamamıştı
Şimdi de Filistin’de çocuklar soruyor; bu kavga niye?
Niye rahat yüzü görmüyor doğduğum topraklar?..

O bir çocuk..
Bütün çocuklar kadar masum
Bir o kadar da ağır yükü omuzlarının
Sapanının ucuna bağlarken umutlarını,
Kalbi büyüyor, büyüyor..
Küçücük bedenlere sığmıyor çığlıklar!
“Korkma!” diyor Filistinli çocuk.. ruhtur insanı yaşatan
Ve ruhlar ölmez, ruhlar yaşayacak..
Ben masumum.. Ben suçsuzum.. Ya zulüm?”
Kan kırmızıya boyanan günlerin hesabı nasıl verilir!

Onlar çocuktu!
Çeçenistan’da, Bosna’da, Vietnam’da.. ve Filistin’de
Yüzleri silinir, isimlerini söylemez olur analar
Büyüyemeyecek, adam olamayacaklardır
Bedenleri yoktur artık!
Ama, ruhları.. haykırır çığlıklarını;
Kavganız yaşanılabilir bir dünya için olsun.
23 Nisan 2002