Savaş Çocukları Şiiri - Sadık Toraman

Canları bir kuşkanadı kadar kırılgan,
Öfkeleri, kendi gözyaşlarına.
Hem Filistin’de, Felluce’de
Akan kanın rengi kimin umurunda...
Hep yakınlarımıza mı ağlarız?
Acının dili olsaydım keşke...
Her dilde, her dinde ve her renkte ağlardım.
Tıpkı bir çocuk gibi...
Direnmek üzülmekten daha onurludur.
Yeter artık daha kaç insanın ölmesi gerekiyor ki!
Ellerimizin cebimizden çıkıp
Vicdanımıza gitmesi için...
Bir gözyaşını silmenin mutluluğu olsun içimizde.
Acı çeken her annenin oğlu,
Ve yetim kalan her çocuğun kardeşiyim.
Bu dünya her dilin, dinin ve her ırkın dünyası
Gözümüzün gördüğü yaralar,
İçimize işlemeden saralım.
Gökkuşağıdır, yıldızdır
Ve bin bir çiçektir çocukların dilleri.
Kalemin aşkını okumanın aşkını verelim onlara...
İçimize bir ateş düşürüyorsa bir şiir bir türkü
Hiçbir şey için geç değildir o zaman.
Gelin yürek yüreğe verelim.
Savaşsız dünyanın savaşını verelim.