Savaş Çocukları Şiiri - Derviş Ali Geylani

Yorgun adımlarla ilerliyor postallar
Öyle bir yük binmiş ki sırtına;
Dillense,
Boğulur kendi sesi içinde.
Bir kaç adım daha...
Şimdi daha da yakın
Getirdiği ölüme...
Sıktıkça sıkıyor bileklerini
Çamura bata çıka
Bata çıka...
Umrunda değil yükün

Kırmızı papucun teki duruyor
Öksüz...
Yüksüz...
Koşturacağı yeşilliklerden çok uzakta
Postalın gözünde parlıyor ateşböcekleri
Parıl Parıl parlıyor
Parıl Parıl patlıyor
gecenin içinde...
Havaai fişek festivali sanki
Koşun papuçların sahipleri
Koşup seyredin getirdiğim cümbüşleri
Koşun papuçların umutları
Kaçabildiğin kadar uzaklara koşun
Bu sizin bayramınız değil

Postalım ben, papuca benzemem
Sana yeni düşler getiremem
Yüküm yüklü
indiremem.
Sizi ateşböceklerine dönüştürürüm
Yanıp yanıp sönersiniz
Karanlığın bir yanında
Sahibim sevinirken
Siz ölürsünüz...

Çok uzak, başka diyarda
Kırmızı papuçlu bir umut
Seyirlik kutudan
Seyrediyor gecenin içinde
Kırpışan ateşböceklerini
Öyle mutlu ki
Ateşböceği olmak isterdi! ...