Savaş Çocuğuyum Şiiri - Meral Yağcıoğlu

gece gündüz demeden başlarına bombalar yağan
çaresiz komşunuzun çocuğuyum, kapı komşunuzun çocuğu
belki de bilmiyorsunuz kimim, tanımıyorsunuz, yada ne bileyim işte
göz görmeyince katlanırmış gönül, televizyonlarda da mı görmedi gözleriniz

okuma heveslisi ilk okula yeni başlamış kırmızı kurdelesi yakasında
yıkıntıların arasında çerçevesi kırılmış resimdeki gözleri ışıldayan, umut dolu
masumane tebessüm eden anne ve babasının arasında
baba adayı, belki de dünyaya bir evlat yetiştirecek çocuk

bomba düştü rüyalarıma gümbürdeyerek
böldü en körpe yerinden hayatımı acımadan
yıkıntıların arasında kanayan parmaklarımı da mı
görmedi mil çekilmiş gözleriniz

ne annem var nede babam şimdi,aslında bende yokum ya bu dünyada
odamın duvarının altında kaldı minicik bedenim
yatağımda uyurken zamansız çalındı ömrüm
resim karesinde dondu masum gözlerim

büyümeyecek hep çocuk kalacak ölen bedenim nasılsa
enkaz altında gülen gözlerim bayramları göremeyecek
annem ve babamla koyun koyuna yatıyorum, üşüyor yüreğim
toprak altında ısıtmıyor, yok ki sıcaklığı annemin

tüm dünyaya sesleniyorum, kaldıysa geride tesadüfen yaşayan bir fidan
duysun dünya ölmüş çaresiz feryadımı, ben kim miyim
komşunuz savaş çocuğu, dinleyin sessiz çığlığımı
bana, zorla hayatı çalınan çocuğa kulak verin, işi gücü bırakın

kardeşlik türküsüyle yakın meşaleyi, yaşama tutunsun tüm dünya çocukları
yıkıntılar arasına sıkışmasın büyüyecek resimler, izin vermeyin zulme
ölmesin çocuklar gelecekteki büyüklerimiz, fidanlarımızı kırmasın eller
gülümsesin körpe yürekler, ağlamasın anneler, düşmesin dualar dilinizden

ben savaş çocuğuyum yok önemi ismimin, sadece bir çocuktum
gözleri keder bürümesin, akmasın kan, bayrama ulaşsın kalan birkaç can
kardeşçe el ele yaşayın sizler, bizden geçti nasılsa, ders alın hayattan
Sarılın sevgiye, sarılın dostluğa ve dur deyin insafsızlara

insanlık için savaşmayın, mücadele edin sevgiyle, ilimle
11/11/2004