Savaş Çocuğuyum Ben Şiiri - Yusuf Korkmaz

Savaş Çocuğuyum Ben

Ben Irak’ta yaşayan bir savaş çocuğuyum
Kum fırtınasının yerine
Kurşunların vızıltısı geçiyor üstümden
Yeşil hurma ağacının gölgesi degil
Namluların gölgesi penceremde
Es kum fırtınası es!
Neredesin sen kum fırtınası
Hışımla es doldur kumunla gözlerimi
Hiç bir şeyi görmesinler
Es kum fırtınası es doldur kulaklarımı
Hiçbir şey duymasın..
Babam anlatmıştı bana
Halepçe’ye atılan bombaları
Caddelerde yatan cansız
Masum zavallı cocukların
Bedenleri ile doluydu
Kucağında iki yavrusuyla
Tarlada ölen kadını anlatmıstı
Hem anlatıp, hem ağlıyordu
Nice benim gibi çocuklar
Yanarak olmüştü
O zaman da dünya
Ses çıkarmamış
Bu gün olduğu gibi hep seyretmişti
Dün cumaydı babam aliş verişteydi
Pazar yerine atılan bomba
Dağ gibi gitti babam
Bedeni param parça
Kollarını gördüm
Bahçemizin dibinde
Koştum optüm kollarını
Başı gövdesinde uzak
Etraf duman
Hal viran
Ortalık kıpkırmızı kan
Biçare yalnizdim
Gövdeme dolan hicran
Saçımdan ayaklarıma kadar
Bedenim yandı yandı
Ambulansın siren sesiyle
Kendime geldim
Ortalık yanık barut kokusu
Her taraf kan revan
Pazar yerini babama
Mezar edenler
Ne de susup karşıdan bakan devletler
Utandı
Lavlarla kükreyen yüregim
Yandı yandı yandı….?

Yusuf korkmaz (kizilkale) 18.01.2008

Not: Irakta Cuma günü Pazar yerinde meydana gelen 17 canlının ölümüne sebep olan patlamada feryat eden 13 yasındaki çocuğun feryadı

SAVAŞLARA HAYIR
YAŞASIN BARIŞ