Savaş Bizim İçimizde Şiiri - Pakize Arpacı

İlk savaşı kim çıkardı?
Kimdi bu?
İnsanlığa kara damgayı vuran
Yaratıldığından beri,
Kendi iç savaşını,
Evrene yaymıştır insan.
Yüzyıllar geçti aradan,
Güya geliştik.
Modern hayat sağladık bedenlerimize
Dışımızı lüksle süsledik.
İçimizse yine aynı, savaş meydanı
Barıştan çok söz ederiz
Bu uğurda nutuklar bile belleriz.
Barış ve uyumu,
Kendimiz hariç,
herkesden bekleriz.
İçimizde savaş kapıları hep açıktır;
Gurur deriz,
Vatan deriz,
Din, mezhep deriz
Bunlar uğruna,
Savaşı mübah belleriz.

Savaş bizim içimizde
dışımızdaki yansıması
Barışmadıkça kendimizle
Bitmez bu savaş kargaşası.

Savaşmak için nedenlerimiz sayısızdır
Barış kapıları kapalıdır dışımıza
Doğamızda var yok etmek
Barış bize yıldızlar kadar uzak,
Bize biz kadar yakın,
Ha.. tuttuk ha.. tutacağız
Savaşsa bizden biri
Yani bizim özümüz
Sevgiyi yasamız yapmadıkça
Savaş olacaktır son sözümüz.

Biz savaş düşüncelerinin
Oyuncak askerleriyiz.
Kendimizi öyle yüceltiriz ki
Aptallığımızın farkında değiliz.

Hangi hayvan savaşıyor
Kendi ırkından olan yada olmayanla
Onlardan birde kurbanlar seçeriz
İnsan, insanın kurbanıdır asırlardır
Biz buna modernce savaş deriz.

Hiç duydunuz mu ineklerin savaştığını?
Biz derisi kara deriz, sarı yada kızıl derili
sonra;
dinler, mezhepler ve çıkarlarımız gelir ardı ardına
evrenin ve içindekilerin,
Bir sahibi olduğu gelmez aklımıza.

Karşında düşman varsa öldürmelisin onu
Dini dinin değildir, derisi farklıdır senden
Yada sınırlar çizilmiştir evrenden
Kurban rolünü oynarız çoğu zaman
Bizim başımıza gelince dileriz aman
Bizden uzakta ise ilgilendirmez bizi
Kendimizi süsler elbiseler alırız dizi dizi

Savaş bizim içimizde
Dışımızdaki yansıması
Barışmadıkca kendimizle,
Bitmez bu savaş karmaşası.