Savaş Arkadaşlarım Şiiri - Hakan Rodop

Gözümün önünden geçiyor
bir bir yaralılar
savaşta
elimiz ellerine uzandı
nasıl göremezsin
biz onlarla kardeştik
eğlenmeye vaktimiz yoktu
siz nasıl duymazsınız
ölülerin ayak seslerini
yüreğinizi parçalayacakmış gibi
atıyor mermiler
üstünüze yağıyor
nasıl dokunamazsınız gözyaşlarıma
yanıyor bak
yanıyor saçlarım
sizi bir ben gördüm kulaklarınızı tıkarken
ilgisizliğinizi gördüm
sağırlığınızı gördüm
askerler çıkıyor tepeye
dikiyor alınterimizi
nasıl, nasıl, nasıl göremezsin bizi
al terimi iç kana kana
şimdi savaş arkadaşlarım yaşıyor
beynimin içinde...