Savaş Adres Sormaz ki / Şiir

SAVAŞ ADRES SORMAZ Kİ

Bana savaş resimleri yapma
İçim tükendi dayanamam
Bir çocuğun fırlayan küçük göz bebekleri,
Ürperen teni şimdi diken diken her yanımda
Aklım üşüdü çıplak ayaklarından
Anlatamam.
***
İçim tükendi,
Kayboldum insanlık durağında
Cadde içi tükenmiş insanlar mahşeri
Küçük dilencinin eline bırakılan
Üç beş bozuk düşünce kırıntısı,
Biraz utanç; köşe başlarında
Vicdanımda sayrılı sabır taşları
Sabır; şimdiler ihmale giden patika..
Zamanında yapılmayanların yükü
Yankısız ruhumda demlenir durur
Kiralık katile gerek var mı?
Erdemin yerinde yeller esiyorsa
Neyi vurur?
***
Utanacağım; hem de çok utanacağım
Lakin içim tükendi, ben tükendim utanamam
Dul bir annenin hıçkırıkları
Yerin yedi kat altından gelirdi dinlesem
Çocukların ellerinde kolsuz-bacaksız bebekler
Savaşçılık oynuyorlar neşeyle
Ben insanlık durağında durmadan adres soruyorum
Oysa savaş adres sormaz ki…

13.01.2015 - Çağlayan