Savaş Şiiri - Erdem Özbek

yıkılmış bir şehrin ortasında dizlerimi büküp oturmuşum
çığlıklar geliyor fabrika bacalarından
bir tankın üstünde ölü asker bedenleri
savaşmaktan ziyade ateşin hükmünü sürmüş ama kaybetmişler
yıkıntıların içinde yaşlı bir kadın dolanıyor
elinde torbası bayat ekmek kırıntıları arıyor
sokak köpekleri toz toprak içinde
kurşun izleri, barut kokusu
ve elinde aşkının resmi
içimdeki savaşın hüznü
alnımdan akan kan ve şehir
o eski ışıltılı bulvarın ortasındaki havuz
havuzun içinde kumar masası
ruletde ben dönüyorum
ben duruyorum dünya dönüyor
aşk kokuyor silahların içinde
saçlarım pislik içinde
konçlarımın içinde yedek kurşunlar
bir şehri darmadağın eden sevdaya ait şarapneller
kurşun karası bulut
deniz, aşk, sen, duman
koca bir tankın topumu
yoksa kırışan resimdeki senmisin
irin toplayan beynime vuran.....

erdem özbek