Savaş-2+ Şiiri - Bayram Tunca

Ne ilk, ne son bu savaş
Mukabil yine olur savaş
Yine ölüm, yine gözyaşı
İlke edinmeli, kul barışı

Yuva yapmaz ki artık kuşlar
Çiçek açmaz ki artık ağaçlar
Bal yapmazlar ki artık arılar
Ah dumanı tütmeyen obalar

Dikiş tutmaz ki, artık yaralar
Acıklı feryatlar yürek paralar
Nice ağıt yakar bahtı karalar
Sayılmaz artık yıkılan obalar

Barut kokar vadiler yamaçlar
Matadorlar, ganimet amaçlar
Ön cephede çarpışır askerler
Arkada zevktedir koca başlar

Bu savaş ne ilk, ne son olacak
Elbette bunun mukabili olacak
Yine ölüm, yine gözyaşı olacak
Biri galip diğeri mağlup olacak

Bu dünya böyle gelmiş böyle gidecek
Korkum şu ki, dünyanın sonu gelecek
İhtimal, pek yakında kıyamet kopacak
İşte esas savaş ve barış o vakit olacak

Şehit düşer, obanın direği olan babalar
Öksüz/yetim kalır nice masum yavrular
Ne kabuk bağlar, ne dikiş tutar yaralar
Bahtı karaların o ağıtları, yürek paralar

Vücudundaki atoma hükmedemeyenler
Başkalarının malına, canına göz dikerler
Hem dünya, hem ahretini heder ederler
Her âdemoğlu, kendi savaşını kaybeder

Hepimizin yaşaması için bir dünya verilmiş
Her kavme, birer önder sultan gönderilmiş
Sultana sultanlık gedeya da gedalık yaraşır
Bilmem ki bu dünyada insanlar niye savaşır

Kaç savaştan, yılandan/çıyandan kaçar gibi
Savaş ki nice güzellikleri, güzelleri yok eder
Bir kişiyi öldüren, öldürmüş sayılır bin kişiyi
Kiminin dünyasını, kiminin ahretini yok eder

Bakınız düsturdur, tahrip kolay, tamir zordur
Bir adam, bir sarayı bir dakikada bile yıkabilir
Ama aynı sarayı yüz kişi yüz günde yapamaz
Onca saray, bir cani yüzünden asla yıkılamaz

Dil söylemek/kalem yazmak istemiyor savaşı
Hem istemiyor ekseriyet âdemoğlu bu şavaşı
Altından dağ olsa da girme demiyor mu Nebi
Ey Türk Ata’nın prensibini unutma sakın e mi

10.03.2003-10.03

Aşk Ateşten Gömlek