uşşak bir türkü dolanır güvertemde
tatlı Rumeli esintisiyle
“Aliş’ imin kaşları kare…”
vakti belirsiz bir göç telaşı düşmüş yüreğine
yanık bağrını verip yele
sanırım eşlik eder türküye
dayanıp küpeşteye…
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
