Sav Şiiri - Halil Gürbüz

Herkes kendini bilsin yeter.
Doğduğu günü bilmez ki insan, nasıl yaşadığını..!
Bir “Akıllı insan! ” Nerede olduğunu bilir; sevginin..,
Ve aşkın neden öldüğünü de; Öğrenmelidir..

Çünkü en acize de caizdir aşkının intikamı!
Nefreti de kutsaldır sevgilinin!
Hoş-görülmez de varlığı hislerinin..!
Anlaşılan budur yine yarattığın., duyguların…

Henüz bil-inen yoktur bu çıktığın arştan..
Ki Savdım doğrulara; savaştayım yine baştan aşağı...
Düşü-yordum tut-sana.. tut Tanrı Aşkına;
Hayrına çıkmaktaydım yamaçlarına...