Güneşe kapanan gözler,
Baktıkça sarıdan kırmızıya dönen bir kan çiçeği.
Rüzgarlar bir sakala toz süpürürler,
Uzaklardansa gelen o hakikatin sesi.
Çölün bir yüreği olsaydı,
Gizli, karanlık ve kuru.
Özümüzde bir ikizlik arardık,
Ama sesin vardı Yasmeen abla,
Dünya bu.
Dünya bu kadarlık...
Yeşimden bir duvar çatırdıyor
Can denen şeyin çekişinde,
Bir ceylan hançeresinden ölüyor.
Garip bir kasvet,
Sessiz kalabalık,
Yağmur,
Milan,
Ve sesinin yankılandıkça uzaklaşan tınısı
Hatıra olma hakkı alınmış bu anın.
Tazeliği eziciliğinden,
Bu sessiz dünyaya
Bir ses verişinden
Hüzün bu sefer yakışmadı sana,
Aramak bitti
Bulmaya bizleri de bekle Yasmeen abla...
Kayıt Tarihi : 19.7.2024 02:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Depremin yaralarının sarılmaya başlanılan bir dönemde Yasmeen Amina Olya hanımefendinin vefatı haberi üzerine yazılmış bir şiir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!