Şatt-ül Arap Şiiri - Akın Dursun

sen sevgili,
kırık kanatlı düşlerin ardından gelen
yaz yağmuru gibisin,
hiç hasta olmadım ama çok ıslandım,
ben hep yüzümü,
yanaklarından Dicle suyu gibi akan,
gözyaşlarıyla yıkadım…

sen sevgili,
kurak bir mevsimin ardından,
çığlıklarla gelen, tarla kuşları gibisin
ne zaman yüreğime gülümsemeler eksen,
ben, üzerine çaputlar bağlanmış korkuluk olmaktan çıkıp
gözbebeklerimde, koca bir seni ağırladım
o yüzden hep güllerin yeşermesini,
kollarımı açık tutup gülerek karşıladım…

sen sevgili,
kayalıkların susuzluğunu gidermek için içtiği,
hiç durmadan oynaşan dalgalar gibisin,
ne zaman, düşlerim çıkmaza girip
sokak lambaları birbiri ardına sönse
gelip vuruyordu tenime, saçlarından saldığın çocuklar
o yüzden direnebildim hep
çıkmazlara… karanlık sokaklara…

sen sevgili…
yazdığım şiirler gibisin,
ne bir eksik ne bir fazla
gelip durduğunda gözlerimin kıyısına,
hiçbir şey düşünmeden atladın,
yanaklarımdan Fırat suyu gibi akan gözyaşlarıma,
o yüzden kavuşabildik zaten
geçmişi büyük aşklarla kabarık,
ayrı coğrafyanın sayfalarında…

13Temmuz 2006 \ 01:50 Alanya