Çocuk yüreğimde kumdan kaleler
yıkılmaz sandığım.
Fırtına sonrası karaya vurmuş
taka gibi ruhum
durgun, suskun, yorgun.
Beyaz atlı prens masallarıyla
uyutulup da, büyüdüğümü sanırken
Şahmeran’a kaptırmışım düşlerimi,
düşlerimden kalan fildişi bir kolye.
Uyandığımda buldum ellerimi
yumruk yumruk boğazıma düğümlenen.
Med-cezir’lerle bölünmüş
satranç tahtası üzerine kurulu labirentte,
Vezir-i hayata mat olmuş
salt bir piyon bedenim…
03 / 04.11.2006
Nihal KüçükdönmezKayıt Tarihi : 15.3.2007 21:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
selam ve saygılar yüreğinize...
TÜM YORUMLAR (1)