Satranç Şiiri - Emrah Kısmetli

Kendini ifade etmek ister insan hayatta...
Ses olayım..
Yürekten haykırışla
Ya da birileri ses olsun
Gönülden alkışıyla

Keşmekeştir...
Ya da keşmekeş gelir bazı şeyler...

Bakar durursun satranç tahtasına
Çenen iki elinin arasında...
Sarmış etrafını piyonlar,
Kıpırdayacak yerin yok...
Şah çekmiş Vezir, kalenin desteğinde!
Karışıktır...
Gelmez aklına...
Tek kurtuluştur veziri vermek bazen.

Kuralı vardır, basittir, tektir...
Metazorinin kendisidir
Fedadır benliği !
Veda etmek istemiyorsan...

Ve hayat bununla ilgilenmez!