Satranç Şiiri - Özgür Can Kaygısız

Kale düz gider, fil çapraz gider;
Vezir hem düz hem çapraz gider.
Komşuya şah gider, at "L" gider,
Piyon çapraz yer, ileri gider.

Önce piyon oynarım, sonra atla oynarım;
Fili de oyuna sokarım.
Kazanırsam mutluyum, kaybedersem üzülmem;
Rakibimin elini sıkarım.

Şah paha biçilmez, değeri ölçülmez;
Ona gözüm gibi bakarım.
At üç puandır, fil de üç puandır;
Vezir dokuz, kale beş puandır.

Rokumu yaparım, keyfime bakarım;
Oyun ortasına hazırım.
Önce hesap yaparım, sonra hamle yaparım;
Hamleleri tek tek yazarım.

Merkezde çarpışma var, kale açık hat arar;
Kenarda atı herkes ayıplar.
Taşlarım aktif mi, filim iyi kaldı mı?
İki düşünür, bir oynarım.

Şu taşı alsam mı, yoksa şah çeksem mi?
Aday hamleleri tararım.
Kombinezon yaparım, bolca tuzak kurarım;
Kazandıran varyantı ararım.

Bazen çatal atarım, bazen de şiş atarım;
Güzel hamle peşinde koşarım.
Piyonları sürerim, geçer piyon yaparım;
Piyon terfi ederse coşarım.

Satranç asalettir, kibar olmak demektir.
Kurallara harfiyen uyarım.
Berabere de bitse, yensem de yenilsem de;
Rakibime saygı duyarım.