Şato Şiiri - Aydın Gençalp

Söyledin sihirli sözcükleri
Ve açıldı viran şatomun demir kapıları
Bardaktan boşanırcasına riya yağarken dışarıda
Güç bela attık yalnızlığımızdan aşağı kendimizi

Attın adımını içeri ve sana boyandı bütün duvarlar
Soğuktu salon
Attık şömineye geçmişimizi
Ne ışık verdi ne de ısıttı içimizi
N’apalım... biz de alır aramıza öyle uyuruz Allah sevgimizi
Örümcek ağları sarmış dört bir yanı
Yaban otları almış bahçeyi
Kalbimin içini yalnızlık götürüyor

Kitleyip çıkalı hayli oldu burayı
Aile yadigari bir dağ evi gibi
Fare kapanları her bir yerde...
Kendi kurduğum bubi tuzaklarına yakalanıyorum bazen
Ocakta kalmış son yediğim yemek
“Ben bunları haketmedim”li gözyaşı çorbası
Dondurucuda birkaç paket intikam
Tarihi geçmiş her birinin

Yatak odalarım loş bebeğim
Oturma odalarımda in cin top oynuyor
Bodrumumda bir canavar, bebeğim
Bodrumumda bir canavar...
Kin bürümüş gözünü, kedere susamış
Zayıf, çelimsiz, kirli, rezil
Acınası bir ucube, bebeğim
Duvarları tırmalıyor
Kemiriyor zincirlerini
Kapıları yumrukluyor
Çığlıklar atıyor durmadan
Sen kapat kulaklarını bebeğim
İstersen sarıl bana

Küvette ölü bir ben var bebeğim
Kendi kanında boğulmuş bir ben
Bedeni benden genç
Ruhu benden zayıf

Bir ölü ben de arka bahçede bebeğim...
Kargalar didikliyor leşini darağacında
“Seviyor, sevmiyor; seviyor, sevmiyor”

Tavan arasında bir heykel bebeğim
Tavan arasında taş kesilmiş bir ben
Hayranlık akıyor dehşete düşmüş yüzünden

Büyüdüğüm yatağın hala dumanları tütüyor
Duvarlardan akan kanlar daima taze
çocukluk odamın hali perişan sevgilim
Düşününce annemi, sapsarı alevler sarıyor her yerini
Düşününceyse babamı, buz gibi sessiz bir fırtına esiveriyor içeride
Hani ikisi bir arada yaşansa
Mümkün olabilse öyle bir şey
Hüngür hüngür yağmur yağacak odama

Büyük evin derdi çok olur derler
Var, büyük kalplerinkini sen düşün
Ama unutmayasın
Sen bu kalbe artık ne komşu
Ne misafir, ne de kiracısın