iradi bütün kıvrımları hiçe sayıp
her salkım söğüde biraz mavzer
her karışa biraz toprak ibraz edip
stepnesiz ayaklarımla
cennet tasavvur ediyorum
gözümü yumunca ayranları
inşaatları ne ıssız
cetvelleri ne kısa görüyorum
evet
sütliman onca deniz
posbıyıklarım
ve stabilize bakışlardan
artakalan makus sonlar
kadar afili yalnızlıklar büyüttük göğsümüzde
her bir kılcal damarıma zimmetli Kab
..........
..........
Kayıt Tarihi : 31.1.2014 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)