Satıyorum Duygularımı

Sevdam ebedi gurbette. Bekleyişim çoktur ömrümden. Kurumuş soyum ve ben, yeni yeni bitiriyorum güzden kalma filizlerimle. Göçüyorum, ellerimde sarı güller; toprak önlerinde selamımı alamamış göçebe kuşların soğuk buzlar ülkesine. Adımlarım utanç duyuyor çocukça yalanlarımın tükürdüğü sözlerime. Ya şimdi asmalı düşünceleri dünden kalma yara izlerimin üstüne; ya zihnim koca bir mapus, hapsetmeli sonsuza dek içinde. Satıyorum duygularımı, satıyorum; kime ne?

Kusura da bakmayın ayrıca! Ne olursa olsun herkes gülebilir, ben gülüyorsam… “Ve annem ölmüşse.”

Mehmet Habip Güney