Satırlarımın katili Şiiri - Tuğba Gündüz

SATIRLARIMIN KATİLİ

Ben bir şiir olsaydım!
Her hecem, kanatırdı seni
Çirkin suretini görünce,
Şimşekler çakıyor beynimde.
Hayallerim Derya’dan çamura dönüyor
Birkaç ayak çiğniyor sanki.

İnsaf etmez sürükler uzağa
Kırgınım içimdeki bitkin sevdaya
Zifiri gecelerde dolaşsam seni görmeden
Hayalin gözümün önünde dolaşıyor avare
Çirkin suretin aynaları çatlatıyor
Azrail çağırıyor sanki bakışlarıyla

Hayâsızlık oluyor mihman aşklara
Çirkinin ihanetinden yanar yüreğim.
Saçları yular, gözleri silah, sözleri kurşun gibi,
Değer ruhsuz bedenime…
Enkazı altında kimse sağ çıkmaz
Bana gölge olan ağaca sarıldı
Ruhum sessiz çığlıklarıyla.

Sözleri ruhuma kefen oldu…
Seni yazdığımda, şiirlere
Nokta, virgül, ünlem intihara kalkıyor.
Kanatıyor zamir satırları…
Yüzü düşmüş aya kara bulutların
Kuşlar gibi cıvıldardı hâlbuki her satır,

Tattırdın sayfalara pis kokulu cümleleri.
Kaderimin kahrını öptürdün,
Evveli yalan yar.
Satır başında asılı kaldı sevdalar
Düşlerin kanlı katili şizofren kadın,
Mahkûmiyettin zincirini takar

Kalabalıklar arasında yalnız kaldım.
Her nefesimde bir canım ölüyor
Uçurum kenarında parmaklarımın uçunda kaldım.
Katil kara eldivenlidir iz bırakmaz
Şahit aramayın ölüler konuşmaz...
Fırtınası deprem zelzelesi gibi sarsar
çirkin suretinin…