-Kâbe gibi kutsal mı insanın kalbi?-
Nazenin bir papatya tebessümüdür şairin ılık elleri
Kâbe’nin gönül okşayan örtüsüdür gözlerindeki şua
İncitirse bir yüreği azıcık uyuyamaz sabahlara kadar
Kederler, hafakanlara karışır rüyalarında gece boyunca
Kan ter içinde inler günlerce, çöle döner dili damağı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta