Satırlar Şiiri - Elif Gülnur Parmaksız

İçinde satırlar vardı.
Küflü kağıtların arasında sadece onlar görünüyordu.
Dağınık bir hayatın imzası gibiydi oda.
Hiç bir yasak işlememişti Ona belli.
Tanıdık gelen;
Karmakarışık baygınlıktan çoğuydu.
Usulca yaklaştığımda baktı sadece gözlerime.
''Bana izin verir misin? '' dedi.
Reddetmek ayıp olurdu.
Başımı salladım hafifçe
Ve O çenemden tutup inceledi.
''Bu kadar yorulacak ne yaptın? '' dedi.
Dışarıda yağmur yağıyordu.
Dışarıda yağmur sağanak ve şimşeklerle yağıyordu.
Suskunluğumu bir kabulleniş gibi gördü.
Gözlerimin ve yanaklarımın peşi sıra tüm yüzümden geçti soğuk elleri.
''Uyan! '' dedi. ''Geçti hastalığın. ''
Satırlar şöminenin içinde alev aldı.
Her bir harf bir öncekinden parlak,
Her bir kelime bir sonrakinden yavaş...
''Neden bu kadar bekledin? '' yazdığını gördüm birinde.
''Bilmiyorum. '' demek istedim.
Gök gürültüsü boğdu sesimi.
Dışarıda büyük bir kavga veriyordu rüzgar.
Dışarıda vahşice uluyordu yağmur!
Dağınık bir hayatın imzası gibiydi oda.
Hiç bir yasak işlememişti Ona belli.
Tanıdık gelen;
Karmakarışık baygınlıktan çoğuydu.
Usulca yaklaştığımda baktı sadece gözlerime.
''Bana izin verir misin? '' dedi.
Reddetmek ayıp olurdu.
Başımı salladım hafifçe
Ve O çenemden tutup inceledi.
''Bu kadar yorulacak ne yaptın? '' dedi.
Dışarıda yağmur yağıyordu.
Dışarıda yağmur sağanak ve şimşeklerle yağıyordu.
Suskunluğumu bir kabulleniş gibi gördü.
Gözlerimin ve yanaklarımın peşi sıra tüm yüzümden geçti soğuk elleri.
''Uyan! '' dedi. ''Geçti hastalığın. ''
Satırlar şöminenin içinde alev aldı.
Her bir harf bir öncekinden parlak,
Her bir kelime bir sonrakinden yavaş...
''Neden bu kadar bekledin? '' yazdığını gördüm birinde.
''Bilmiyorum. '' demek istedim.
Gök gürültüsü boğdu sesimi.
Dışarıda büyük bir kavga veriyordu rüzgar.
Dışarıda vahşice uluyordu yağmur!