Birbirlerini ebeleyip sobeleyip,
Bayırdan aşağı yuvarlanıyorlardı...
Oynaya güle.
'Yağ satarım bal satarım
Ustam ölmüş ben satarım'
Buluşacaklardı denizle;
Yılgınlık diz boyu idi çıkmadan yola,
Bahçede rahat hazır ol, hazır ol rahat...
Ağacın a sı, güneşin g si,
Bir de topal karıncanın,
T si mi k sı mı?
Onun ayağına kalsalar, bir yıl sürerdi.
Buluşmaları denizle,
Yol da katıldı onlara;
Yoldaki küçük kız da...
Yol mızıkçılık yapdı; dediki,
-Ağacın ne işi var kumsalda
O gelmesin biz gidelim...
Güneş bensiz olmaz dedi.
Yol da,
Kaldı ikisi kumsalda.
Ağaç tutup elini kızın küçük,
Getirip satırın üstüne,
-Bekle dedi burda.
O gün bu gün bekliyor annesini...
Bakındılar çevrelerine,
Topal karınca nerdee?
20/Ekim/2009/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 20.10.2009 16:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir ana okuluna giden küçük cici kızlar için; annesi okuyunca bakalım tepkileri ne olacak ne soracak ne söyleyecekler? Gerçi onlar öyle şeyler yapıyor, öyle şeyler söylüyorlar ki dudak uçuklatan düşündüren, belki de kendimizi sorgulamamız gereken uyarılar oluyor...Sizler bilgisayarda çalışırken, ciddi bir konu yoksa, kızlarınızı da yanınıza aıp ilgilenebilirseniz, yarının büyüğü olacak çocukları yalnızlığa itmez onlara zaman ayırmış olursunuz....Burada ben kız çocuğu veya erkek çocuğu diye ayrım yapmıyorum...Evdeki ninenizle de paylaşacak müşterek konularınız olabilir...İnsanları hayattan koparıp, yok sayıp, izole etmemek gerekdiğini düşünüyorum...Önce ilgi, seversiniz sevmezsiniz, ama önce görevdir; ardından sevgi gelir...Önce İnsan olduğu, insani ihtiyaçları olduğu için; çocukları da yaşlıları da yalnızlığa itmemmeli.Bak senin bu yaşdan sonra yaşayacağın yer şu köşedir, sizinle uğraşamam; zaten sen bu yaşdan sonra hiç bir işe yaramazsın seni evimizde barındırmamız bile büyük bir lutufdur havalarına girmemek lazım, yaşlılık ve ölüm herkes için söz konusu... Güzelliklerde şiirlerde buluşmak üzre hoşça kalın teşekkür ediyorum...
TÜM YORUMLAR (1)