Sıralarını bekleyen umutlarım vardı;
Elimde; yarım kalan romanda.
Umutlar; adı üstünde; yaşanmamış rüyalardı.
Yok oldu, savruldular yaşanmadan,
Acılarda, zamanın ruhunda, tozunda.
Hepsini birlikte yazacaktık satır satır.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta