Duyun beni Şiiri - Dağlar Özügüç

Kendimi bildim bileli biz birlikteydik
Yanlız yaşamayı hiç bilemedik
Ne yesek ne yapsak beraberdik
Yalnız kalınca ben yaşayamam ki
Şimdi kolum kanadım kırık
O olmadan nefes bile alamam ki
O zaman alın bir yerlere atın beni
Harap bir hayal ile bırakın beni
İsterseniz dipsiz kuyularda yakın beni
Yada ıssız çöllere sefere çıkan
Kervancılara satın beni
Ama asla ondan ayırmayın
Eğer sözümden döner isem
Yağlı urganla şuracıkta asın beni

Takvimden her gün bir yaprak
Ömürden de ömür öyle hızlı gidiyor ki
Bakın geçen günlere hatırlayın beni
Geçmişin muhasebesini yapmaya
Pişmanlık duymaya vakit kalmadı ki
Çaresi yoksa fizana sürün beni
Karşıdaki Arnavut kaldırımlı sokaklar
Penceremden sarkan eflatun renkli çicekler
Her şeye şahitler çok şey biliyorlar
Ama doğruyu söylemiyorlar ki
Ne olur birazcık anlayın beni
Yada yeter artık anlayan anlasın
Anlamayan da otursun ağlasın
Bu son feryadım bağışlayın beni
Bu uğurda başka şey yapamam ki