Kimsesizliğin kıyısına demir attık bir kere
Kentin çığlıkları günümüzü tırmalıyor
Heva mezarlığında duygularımız düşlere yatmış
Sevdalar yeşeriyor kırılan hayallerimizin yamacında
Sular tasını tabağını sürüklüyor ,etraf alabildiğine kırgın
Gelincikler başıboş ,kuşların göçe mecali kalmamış
Türküler yanıyor dudak kıvrımlarımızda
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum