Bıktım usandım ödemekten,
Para için ölenleri görmekten.
Bitmez tükenmez bu para sevdası,
Gibi her derdin devası.
Para verin, para verin, para verin
Bu da yetmez daha verin.
Hani sevgi nerede saygı?
Artık para olmuş dünyaları.
Paran varsa mühim değil gerisi,
Olmasan da yok senden iyisi.
Para verin, para verin, para verin
Bu da yetmez daha verin.
Parasız olmuyor saadet,
Bu durumdan oldum eder nefret.
Para satın almış yürekleri,
Üstü kalsın denmiş yok etmiş sevgiyi.
Para verin, para verin, para verin
Bu da yetmez daha verin.
Öderiz her seferinde bedelini,
Mutlu etmez aldıklarımız hala bizi.
Hep daha fazlasını isteriz,
Bir bakmışız ki paranın esiriyiz.
Para verin, para verin, para verin
Bu da yetmez daha verin.
Satın alamayacağını gösterelim ona,
Bazı şeylere paha biçilemez parayla.
İzin vermeyelim benliğimizi çalmasına,
Bizim olan tek şeyi almasına.
12 Ekim 1998 Pazartesi 23:31 / İstanbul
Güliz ArdilliKayıt Tarihi : 22.3.2011 15:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)