Satılan dostluk Şiiri - Mucize Şiirler

Satılan Dostluklar

Bu dünyada doymayan gözler,
Bir lokma için kardeşini boğazlayan eller.
Paranın uğruna eğilen boyunlar,
İnsanlık nerde, vicdan nerde?

Dostu sat, çıkar için;
Yalan söyle, yüzün kızarmasın.
Bir menfaat için gönül kır,
Sonra da “ben insanım” diye gez.

Hani Allah korkusu vardı?
Hani kalbin terazisi vardı?
Altına, pula değiştin mi her şeyi,
Vicdanın sesini duymadın mı hiç?

İnsanoğlu kaleşi sever,
Tatlı söze kanar, yalana güvenir.
Ama kendi ayıbını örtemez,
Çünkü hakikat gün gibi parlar.

Kardeşini arkadan vuran,
Komşusunun hakkını çalan,
Dostunun sırrını satan,
Hangi yüzle “ben insanım” der?

İnsanlık malda mülkte değil,
Merhamette, doğrulukta, vefada gizli.
Ama sen hepsini sattın pula,
Ne kalbin kaldı, ne de yüzün ak.

Yiyin, için, dünyayı talan edin,
Sandınız ki yanınıza kalacak.
Oysa bir gün kefenin cebi yok,
Toprakla yüzleşince anlarsınız.

Geride kalır yalnızca ayıplarınız,
İhanetleriniz, utancınız.
İnsanlık denilen büyük kelime,
Sizin ağzınızda artık boş bir ses.

Söz: Mucize