Yıkılmış gibisin, değer mi sanki?
Boş ver be arkadaş, sat anasını.
Unutma, bir daha gelmezsin geri
Bırak üzülmeyi, sat anasını.
Bu gencecik yaşta çökmüş omuzun
Gülmez olmuş yüzün, solmuş benizin
Bu yol böyle bitmez, uzun mu, uzun
Bırak üzülmeyi sat anasını.
Hani bir zamanlar o masum yüzde
Tükenmek bilmeyen tebessüm nerde
Yıllar seni sokmuş çaresiz derde
Bırak üzülmeyi sat anasını.
Hayır be arkadaş kopamıyorsun.
Her şeyin yapmacık, atamıyorsun
İstiyorsun belki, yapamıyorsun
Ama çözüm değil sat anasını.
Mutsuzluk yüzünde sırıtır durur
El attığın yerden nasibin kurur
Felek ise hala vurur da vurur
Vursa da, kursa da sat anasını.
1983
Kayıt Tarihi : 23.8.2007 16:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!