Şaştım Andırın’da Şiiri - Abbas Paksoy

Şaştım Andırın’da

Her makamı, birer hükümet,
Şaştım kaldım, bu Andırın da.
İyi olsa, olmaz mı niyet.
Şaştım kaldım, bu Andırın da.

Muayene için, gelmiştim.
İşim oldu diye, gülmüştüm.
On lira zarara, çelmiştim.
Şaştım kaldım, bu Andırın da.

Çektim arabamı, ta kıya.
Çarşıya doğru, gittim yaya.
Elli iki lira, cezaya,
Şaştım kaldım, bu Andırın da.

Niçin yapmışlar ki, bu yolu.
Her köşesi, tuzakla dolu.
Trafiğin, uzadı kolu.
Şaştım kaldım, bu Andırın da.

Ben de, orta hallı biriyim.
Emeklinin, halis piriyim.
Daha ölemedim, diriyim.
Şaştım kaldım, bu Andırın da.

Sen anla derdimi, amirim.
Yapsan olmuyor mu, tamirim.
Doksam model taksi, emirim.
Şaştım kaldım, bu Andırın da.

Paksoy’u, farklı görmüyorlar.
Suçlu mu, diye sormuyorlar.
Her şeyi, hayra yormuyorlar.
Şaştım kaldım, bu Andırın da.