Bitmeyen hüzünlere, demir attım.
Çoğandıkça çoğaldı, vallahi şaştım.
Bir zamanlar aşıkken, mutluluklar tattım.
Şimdilerde, sevmekten korkan, sol yanım, tahtım.
İçimde hep, uhteler dolu ahtım.
İşte benim, karadan, kara bahtım...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla