Şaşıyorum Şiiri - Münevver Düver

Ne oldu bana Allah’ım
Tanıyamaz oldum kendimi
Kendime gelemiyorum
Konuşmaları duyamıyorum
Aklım hep bir yerde, biriyle
Nasıl bir duyguymuş ki Allah’ım
Üzülmüyor, üzmüyorum insanları
Kırmıyorum artık kimseyi
Çünkü aklımda hep o var
Düşünüyorum ki, Başka bir şey
Varsa yoksa, hep o,
Yediğim ekmekte, içtiğim suda o
Yaşama sevincim oldu galiba
Hayata döndüm yeniden onunla
Günler kısalsa da, dönüverse diyorum
Geç yakaladığım mutluluğu
Biran önce elime almak istiyorum
Yaşamadıklarımı, yaşamak
Yaşatmadıklarımı yaşatmak istiyorum.

30/01/2000
BÜRO
PAZAR 20:45