ŞAŞIYORUM
Tanıyamıyorum kendimi
İki ruhlu benliğimi ben.
Düşünürken bazen ölmekliğimi
Umutsuzluğun pençesinde inlerken.
Bakıyorum ki birden;
Bir başka ben olmuşum ben.
Elemi, çileyi, özlemi sinesinde kül eden
Kadere, yaşama, feleğe meydan okurcasına;
gülen yeniden.
Şaşıyorum kendime ben,
Bu nasıl kalptir bilmem.
Daha demin için için ağlarken,
Ölüme bile şu an buyun eğmem.
Mannheim..........
Kayıt Tarihi : 9.5.2007 18:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!