Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
aşk akdeniz den esiyor sa, biraz daha donanımlı olmanız da fayda var.tebrikler.
En zorlu satrançtır aşk
Emek ister, yürek ister şah/mat demek
Saygı ve sevgi varsa çabanda
Kolaylaşır şahı çekmek.
Çok güzel bir ifade ve dizeler..
Kutluyorum ve yarışmada başarılar diliyorum.
En zorlu satrançtır aşk
Emek ister, yürek ister şah/mat demek
Saygı ve sevgi varsa çabanda
Kolaylaşır şahı çekmek.
Güzel olan zoru başarmaktır, gerçekten değiyorsa aşkını verdiğin insan buna, hele ki içinde sevgi ve saygı varsa...
Yine konuşturmuşsunuz yüreğinizi, aşka dair duygular dökülmüş dizelere, yüreğinize sağlık Metin abi, sevgilerimle...
aşkın çok güzel anlatımlarından biri daha......güzel ve doğru tanımlamalar
teşekkürler
fidan
sn Yaltı güzel bir şiir düşmüş kaleminizden üstelikte çok sevdiğim bir arkadaşıma itaf etmişsiniz sizi kutlamalıyım aşkı güzel anlatıyorsunuz aşkınızı sonsuzlaştırmanız dileğiyle
Aşkı tarif ederken aşka düşmüş yürek. Tebrikler. Başarılar. Sevgiler
Şaşırtır Aşk
Yitirmezse umudunu
Seviye ve sevgiye
İnancını yitirmezse insan
Beklemediği bir zamanda
Çalar kapısını
Şaşırtır aşk
İstersen aşka düşmek
Değil dört köşesinden
Ucundan bucağından
Bile yeter tutunmak
Unutulmamalı ki
Kurallı oyundur aşk
Sevdiğince saygılı olmak
Temel ilkedir aşkta
Bir şair dokunur
gönlünün en kuytusuna (*)
Denildiğinden beri
Olgunlaşmakta zaman…
Her an çıkabilir karşına
Hüznünü sevince dönüştürecek insan
Deneyimlerimden aktarmaktayım sana
Gelinceye kadar
Bunca küsur yaşıma
Savruldum oradan oraya
Hep saygılı oldum gene de aşka
Şimdilerde esiyor başımda
Akdenizden bir rüzgar
Sımsıcak aşkla.
En zorlu satrançtır aşk
Emek ister, yürek ister şah/mat demek
Saygı ve sevgi varsa çabanda
Kolaylaşır şah çekmek.
Hatayı affetmez aşk
Yanlış hamle
geç kalmaktır aşka.
En güzel sonuç bu oyunda
Berabere kalmaktır.
Uzatmaya gerek yok
Herkesçe bilinmeli
Saygıyla sunulunca
Karşı durulmazdır aşk.
Sevgili şair dost, kanaatimce bazen şiirler bizi esareti altına alır, bazende biz şiirleri esir tutarız.. Öyle zamanlar, öyle mutena anlar vardır ki hasreti, sevgiyi ve nefreti bir arada yaşarız ama farkında olmayız, belkide içinde feveran ettiğimiz duygu kesafetinden ötürü farkında olamayız.. Farkında olduğumuz tek şey duyguların kanayıp içimize akmasıdır, bunu hissederiz.. Arada dolaşan gül, sümbül, lale ve menekşe yaprakları ise gülücükleridir sevdanın..Itrı da kokusudur aşkın. Sevgiler ve yüreğinize sağlık..
selamlar
Sayın Metin Yaltı,
Mükemmel duygularınızı kağıda döken kaleminizi tebrik eder, yarışmamızda başarılar dilerim...
Hatice AK
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta