Şaşırmışsın Yine Şiiri - Mehmet Ali Demirel

Şaşırmışsın yine...
Sözün kime, gözün kime, özün kime?
Ortada kalmış yetim gibisin,
Bu çığlığın, gözyaşın kime?

Düşmüşsün,
Harlı bir yerde,
Harman bir yerde,
Saman bir yerde.

Sanki yem oluyorsun kuşa, kurda.
Saç bir yerde, baş bir yerde,
Kaş bir yerde...

Nedir telaşın?
Kimedir savaşın?
Gün gelir, çok ağırır başın.
Gülüşün, bakışın, yürüyüşün kime?

Dengele dünyayı, yaşam güzeldir.
Hayat insana özeldir.
Yaşa paşa paşa,
Bakma öyle şaaşa şaaşa.
Kibir insana yakışmaz,
Vurur dağa daşa.

Eğ boynunu, de tövbe haşa.
Bağır, çağır, yaşam bitiyor ağır ağır.
Bazen çok düşün,
Aç kulaklarını, aç gözlerini.
Kör olma, sağır olma.

Sevmek, sevilmek güzel bir şeydir.
Arı gibi gez, dolaş dağı, taşı.
Topla, getir, dök peteğine yavaş yavaş.
Haydi, zaman akıp gidiyor.
Nazın kime?
Yüzün kime?
Hüznün kime?

Biliyorsun ki,
Toprak bir gün tatlı canını hiçe sayar,
Verir o canına ayar.
Benim kadar sana nazlı davranmaz,
Sana yar olmaz.

Halin incinir, yolun incinir, canın incinir.
Kaybolur gidersin, herkesin gittiği gibi...
Ne adın kalır, ne namın kalır,
Ne de şanın kalır.

Elinde, avucunda ne varsa,
Hepsini alır!

Memoçilo